Het meer van Galilea

Fris en wel wandelden we in de vroege morgen langs de oever van het Meer van Galilea richting het scheepje wat ons over zou varen. Een van de reisgenoten zei al dat we vandaag naar de overkant zouden gaan. Hilariteit alom natuurlijk.

We gingen aan boord, de vlag werd gehesen terwijl het Israelisch volkslied klonk. Trossen los en de schipper koos de juiste koers. Er waaide een stevige bries en dat versterkte onze gedachten over dat de storm ook nog wel eens op zou kunnen steken.... en wat dan.... Het verhaal van de discipelen die Jezus wakker gingen maken was heel dichtbij en zo voorstelbaar.

Een van de matrozen zette ons even op een ander been door muziek op te zetten en uit te nodigen voor een Israelische volksdans. En met veel plezier gingen de voetjes van de vloer en dansten we in het rond. Intussen waren we al een heel eind uit de kust en genoten we van een heerlijke overtocht.

Eenmaal aan land houden we een korte koffiepauze, waarna we verder gaan met de bus richting de Berg der Zaligsprekingen. Hier is een prachtige kerk gebouwd door de Italiaanse architect Bellucci. Een kerk die midden in een al even mooie tuin staat. Uiteraard horen we verhaal van Jezus’ zaligsprekingen op deze plaats en mogen we in de kerk ook nog even kort het “Laudate Dominus” ten gehore brengen. Kostbaar op een plaats waar men normaliter de stilte en rust “bewaakt”.

We rijden door naar Tabgha, de plaats waar de wonderbare spijziging met de 2 broden en de 5 vissen plaatsvond. Hier is een kerk in beheer van Duitse Benedictijnen. Binnen in de kerk zijn mooie mozaïeken van de vissen en de broden en ook weer van de pauw, symbool van onsterfelijkheid te vinden. Degenen die dat willen kunnen hier een kaarsje branden en 1 van die kaarsjes is door Jacky opgestoken voor zijn vader.

Na Tabgha bezoeken we de plaats waar Jezus veel tijd heeft doorgebracht, waar men het huis van Petrus situeert en waar nog resten te zien zijn van de synagoge waarin Jezus de mensen onderricht gaf. Deze restanten zijn duidelijk te herkennen aan de donkere basaltstenen, die nu in feite de fundering vormen van alweer de restanten van een andere synagoge die van enkele eeuwen later dateert. Bovenop de restanten van het huis waar Petrus gewoond zou hebben heeft men nog maar eens een kerk gebouwd die met zijn afgeplatte achthoekige vorm meerderen onder ons aan een vliegende schotel of ander ruimtevaartuig doet denken. Naast een synagoge had een Joodse plaats in Jezus’ tijd ook vrijwel altijd een olijfoliepers, zo ook Kafarnaüm.

We verlaten deze “hotspot” van Bijbelverhalen over Jezus en rijden naar Banias, in het uiterste noorden van Israël. Een nationaal park op de zeer mooie Golanhoogte. Een gebied dat sinds de zesdaagse oorlog van 1967 door Israël is geannexeerd en dat vroeger in handen was van Syrië. In dit gebied wonen de Druzen, een aparte bevolkingsgroep met eigen gebruiken, maar dat (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Palestijnen of de Koerden) geen eigen staat nastreeft. Men is zeer trouw aan het land waarin men woont, of dat nu Israël, Syrië of Venezuela (daar is namelijk ook een groep Druzen te vinden) is.

In het park Banias maken we een zeer mooie wandeling door een groen gebied en komen we via bloemrijke weiden en diverse stroomversnellingen uiteindelijk uit bij een mooie waterval. In dit gebied bevinden zich meerdere bronnen van de rivier de Jordaan. Ook zien we nog wat van de lokale fauna, onder ander een soort hagedis (Stellagama Stellio) en een aantal mooie vissen. Overigens zien we vanmiddag op meerdere plaatsen ook ooievaars, zowel cirkelend in de lucht hoog boven ons als ook in de velden die we na de wandeling inmiddels alweer met de bus doorkruisen.

De laatste stop van de dag is er één bij een wijnfabriek. Bij deze Golan Winery krijgen we wat uitleg iver de productie van de ruim 50(!) verschillende soorten wijn die men hier in drie verschillende “reeksen” maakt. Ook mogen we gezamenlijk een 3-tal soorten wijn proeven, 1 uit elke reeks. Een witte en een rode wijn en om af te sluiten een wat langer gerijpte wijn, die de kenners onder ons vergelijken met port. We laten het ons smaken alvorens de terugweg richting ons hotel aanvaarden, rijdend over de glooiende Golanhoogte met zijn toppen van zeer diverse hoogte (globaal 400 - 1200 meter). Even voordat we bij het hotel arriveren steken we uiteindelijk nog 1 maal die bijzondere rivier, de Jordaan, over.

‘s Avonds sluiten we de reis al een beetje af, door na het avondeten nog éénmaal bij elkaar te komen om te bidden, te zingen en onze persoonlijke indrukken van en ervaringen tijdens deze reis met elkaar te delen. Mooi om dit zo tijdens onze laatste avond in Israël te mogen doen.