Dinsdag 24 april: Jeruzalem

Vanochtend gaan we op naar Jeruzalem. Zo noem je dat namelijk, “opgaan”. Niet toevallig natuurlijk wanneer je bedenkt dat Jeruzalem tussen verschillende bergen ingeklemd ligt en je door een dal moet wanneer je, zoals wij vanochtend, afdaalt vanaf de Olijfberg en op weg bent richting de oude stad.

De echte Bijbelkenners onder ons weten dan dat we vandaag beginnen met het verhaal van Palmpasen. Onze gids Cassandra en Jan zorgen er samen voor dat we al wandelende als het ware een tijdreis maken. We zien Jezus die afdaalt en door zijn ogen maken we een sprongetje in de tijd naar 70 na Christus, wanneer Jeruzalem door de Romeinen onder aanvoering van Titus met de grond gelijk gemaakt zou worden.

Wanneer we Getsemane en het Kidrondal zijn gepasseerd, lopen we door de leeuwenpoort de oude stad echt binnen. De eerste stop daar is een badplaats, waar in Jezus’ tijd zieken massaal naartoe kwamen om genezen te worden “zodra het water door het afdalen van een Engel in beweging was gekomen”. Jezus genas er een man die zelf niet in staat was op tijd in dat water te komen. Ook later bleef het een plaats waar mensen genezingskracht zochten.

We lopen weer verder en beginnen bij de plaats waar Jezus voor Pilatus werd gebracht aan de Via Dolorosa, de kruisweg van Jezus. Die weg telt 14 “staties” en al staat dat nergens in de Bijbel, de Katholieken onder ons zullen weten waar het over gaat. De kruisweg loopt door de Arabische wijk van Jeruzalem, dat verder bestaat uit een Joods, Armeens en een Christelijk gedeelte. Na een tijdje gelopen te hebben zijn we toe aan de lunch. Dat is vanmiddag een pizza waarvoor we te gast zijn bij een Armeens eettentje. Kruisbestuiving tussen gewone mensen van verschillende religies, ook dat maakt ons verblijf in Jeruzalem erg bijzonder!

Na  even op adem te zijn gekomen gaan we weer verder richting de Heilig Grafkerk. De plaats waar mensen Golgotha, de plek waar Jezus gekruisigd is en zijn graf binnen de muren van 1 gebouw hebben proberen te vatten. Of dat gelukt is? Men denkt van wel, maar niet iedere archeoloog of godsdienstleraar is het daarmee eens.  We bereiken de kerk via een smal, met allerhande Arabische winkeltjes volgestouwd laatste gedeelte van de Via Dolorosa. 

Binnen in de kerk is het een ware kakafonie van mensen. Afkomstig van over de gehele wereld en met allerlei verschillende achtergronden. Waar wij als nuchtere Zeeuwen met wat afstand kijken naar Golgotha (te bereiken via een trap), naar de steen waarop Jezus’ lichaam gebalsemd zou zijn (hoewel de betreffende steen volgens de geleerden nog geen 2000 jaar oud is) en de plaats waar het graf geweest zou kunnen zijn (en waar je schijnbaar binnen kunt gaan zonder dat je daarin een object van voldoende ouderdom zult kunnen vinden), gaan andere mensen hier volledig in op. Ondanks de Bijbelse teksten “zoek Hem niet bij de doden en “Hij is hier niet, Hij is immers opgestaan” lijken een flink aantal mensen hier toch contact met de Heer te zoeken.

Wij vervolgen wat later onze weg weer. Die weg leidt ons naar andere plaatsen waar de kruisiging en de graflegging plaats gevonden zouden kunnen hebben. Deze plaatsen doen, misschien door de afwezigheid van een verzameling welhaast boven op elkaar gestapelde kerkgebouwen (wat de Heilig grafkerk in feite is) wat authentieker aan. Eerst komen we aan op de Schedelplaats, waar de Joden in oude tijden zondaars stenigden, en waar je in de rotsen met wat fantasie ook daadwerkelijk een doodshoofd kunt ontdekken. Hier zou de kruisiging zeer wel plaatsgevonden kunnen hebben. Vanaf daar is het de Bijbelse steenworp afstand naar de graftuin. Hier is eind 19e eeuw een graf ontdekt dat volgens archeologen daadwerkelijk stamt uit de tijd van Christus en dat ook de vergelijking met een aantal Bijbelse omschrijvingen aardig zou kunnen doorstaan.

Of je nu op de specifieke plaatsen een bijzondere beleving krijgt of niet, waarschijnlijk geldt voor ons allemaal dat het een heel speciaal gevoel is om hier op de grond te lopen waar Jezus ook gelopen heeft. Te zijn in een stuk van het Bijbelse land waar voor ons levensbepalende verhalen zich hebben afgespeeld. En dan mogen wij aan het eind van de middag hier in de graftuin ook nog eens gezamenlijk avondmaal vieren. Dat dit bij velen van ons wellicht nog veel meer emoties oproept dan het bezoeken van de “plaatsen waar misschien dit-of-dat gebeurd is” geeft wellicht een indruk van hoe bijzonder die ervaring voor velen van ons is.

Uiteindelijk rijden we terug naar het hotel, waar we maar een beperkte tijd hebben om ons op te frissen en te eten. Vanavond stond ons namelijk nog een prachtig schouwspel in de citadel van Jeruzalem , de “burcht van David” te wachten. Daar begon rond 20.15 uur een prachtige lichtshow, waarbij in ongeveer een half uur tijd de geschiedenis van Koning David aan je ogen voorbij trekt. Een mooie afsluiting van een drukke, volle, maar oh zo gedenkwaardige dag in  het land van onze Heer! 

En ook morgen staat ons weer wat speciaals te wachten, want wij zullen dit jaar niet 1 maar 2 maal Kerst vieren, in december zoals te doen gebruikelijk, maar daarnaast dit jaar ook op 25 april!